Brått bonde på Gollakgarden
Erling Vangsnes (48) er eldste generasjon på Gollakgarden. Det hender han saknar kårfolket, både til å spørja til råds, men òg for å ha nokon som har eit auge med flokken når han sjølv ikkje kan vera heime.
Erling Vangsnes (48) er eldste generasjon på Gollakgarden. Det hender han saknar kårfolket, både til å spørja til råds, men òg for å ha nokon som har eit auge med flokken når han sjølv ikkje kan vera heime.
Generasjonar som samarbeider er nok draumen for gardsfolk flest, men ein metode for å takla kvardag og konfliktar er også lurt å ha.
Astrid Gilbakken og Sjur Lid overtok Gilbakken gard for fire år sidan. Dei deler tun med to generasjonar kårfolk, som alle bidreg på sitt vis i drifta på garden – og til barnepass.
Mange kvir seg for å koma i gang med samtalane om generasjonsskifte på garden. Ikkje så rart, seier Ole Christen Hallesby, rådgivar i eigarskifte på gardsbruk. Han kallar samtalane ein kommunikasjonseksamen i familien.
Signe og Knut var i tvil om dei skulle ta over garden då dei flytta frå Bergen til bygd og bratte fjell på Jordi i Vinje. Men dei vart bønder. – Det gir meining å produsera mat, seier Signe.